lumuluha ang mahal na birhen

Hindi mapatid-patid ang pag-usal ng mga dasal ng mga deboto at parokyano. Kaliwa’t kanan ang pag-usad ng mga kalyadong daliri sa butil ng rosaryo-- binabagtas ang bawat misteryo .

Napuno ang dating nilalangaw na kapilya. Naglipana na sa labas ang mga nagtitinda ng panyong may imahen ng birheng Manaoag, banal na langis, rosaryo, nobenaryo, t-shirt at iba pang religious item. Ano mang oras ay nakatakda na ring dumating ang mga taga-Rated K para i-cover ang pambihirang tagpo.

Nag-iiyakan ang mga matatandang deboto. Sabi, palatandaan na daw ito na malapit nang bumalik si Hesu Kristo. Pagsisihan na raw ang mga kasalanan, magdasal at magbalik loob sa kanya. Umiiyak daw sila para malinis ng kanilang mga luha ang mga kasalanan ng tao.

Umiiyak naman ang iba pang parokyano dahil sa hinaba-haba ng panahon, ngayon lang sila nakasaksi ng himala. Sabi ng ilan, ito na ang natatanging pagkakataon para gumaling mula sa kapansanan at karamdaman, yumaman, makapasa sa board at muling makapagsimula at makapagbagong buhay.

Natapos ang huling litanya at sabay-sabay na winakasan ng amen ang panalangin. Lumabas ang kura ng parokya mula sa kanyang opisina handa nang magdiwang ng panibagong misa. May kakaiba siyang taglay na saya. Nagsasalo ang pawis at nangingilid na luha.

Nagsimula ang misa. Nagpatuloy sa pagluha ang mga deboto, ang birheng Manaoag at ang babae sa silong ng opisina –hindi na birhen.