May bayanihan ng mga
pawisang katawan
Imbes na bahay, buhat
nila’y kasangkapan
Magmula sa blender,
oven at hair blower
Hanggang sa mga cabinet,
istante at drawer
Pasa-pasa.
Abot-abot.
Hanggang maka-abot sa
dyip na haharurot
May bigat ang pag-aabutan
May pagpipigil ang mga
kamay na nagtutulungan
Parang natatanong na:
Hindi na ba talaga kayo
mapipigilan?
O baka naman kayo ay
mayroon pang agam-agam?
Bawat abot ng kagamitan
May kuwento si Aling
Linda ng nakaraan:
Naalala mo ba nung
nanghiram ako sa’yo ng sangkalan
At nagluto tayo ng
matamis na ginataan
Sumagot ang aking inang:
Sumagot ang aking inang:
Oo, ang lasa ay
malinamanam
Talagang hindi ko yun
malilimutan
Sumabat naman si Aling
Celia sa kawalan
Naaalala mo rin ba
noong minsang umuulan
Wala kayo at may
pinuntahan
Ako ang sumaklolo sa
inyong sampayan
Sinira ko pa yung bakod
niyong kawayan
Kesa bumaho ang ‘yong
nilabhan
Nagpatuloy ang mga ina
Sa kanilang mga gunita.
Ang kanilang mga alaala
Ay parang palaman sa
garapon
Patuloy na sinisimot
ang mga kahapon
Walang tinitira
Kahit isa
Inilabas na nila ang
lamesa
Ang mga silya at kama
kasabay ang mga kuwentong
kasabay ang mga kuwentong
Hinapagan, inupuan at
hinigaan
Salamat pare
Wika ni Mang Jose
Nang maalala ang mga
inumang
Nauuwi sa mga utangang
Hindi na maalala kung
nagkabayaran
Sabi naman ni Mang
Furisima,
Kahit pa walang tama ng
Ginebra
Ang pitaka ng aking ama
Ay hindi nangmamata
Kusang umaabot at hindi
nagdadamot
Buhat na nila ang aking
bisikleta,
Mga lutu-lutuan, manika
At iba pang laruan sa
maleta
Na palaging bumebenta
Sa mga kalaro kong mga
bata
Nagpaalam na si Jun-jun
Sabi niya: dapat ako pa
rin ang bespren mo dun
Sabi ko naman: oo, kung
pwede lang kita isama
Kasya pa naman tayo sa dyip
naming nirenta
Ngumiti siya at
sinabing; Hindi bale na
Kontento na akong
palagi mo akong maaalala
Tuwing ipepedal mo ang
‘yong bisikleta
Sabi niya pa: Pagtanda
natin hahanapin kita
At napuno na nga ng
bahay ang Dyip
Iniwan na namin ang
ilang bagay na nagpapasikip
Ang tumba-tumba, paso
ng halaman
Batya, tabo at timba
Pati ang upuang mahaba
Hindi na namin nadala
Pero, sapat na ang baon
naming alaala
At sa muling paghinto
ng dyip na puno
May mga katawang
matitipuno
Ang muling
magbabayanihan
Hindi lamang ng mga
kasangkapan
Kundi sa pagbuo ng
aming bagong alaalang
Tatawagin naming
tahanan
Lahok sa Saranggola Blog Awards 5
Pagsulat ng Tula
madalas namin gawin ang maglipat-bahay dahil sa walang permanenteng tahanan... at di mo talaga maiiwasang magbalik tanaw....
TumugonBurahinmasayang pagkasyahin ang buong bahay sa loob ng isang sasakyan.
Burahinnakakatuwa yung mga bahagi kung saan iiwan na yung mga hindi kakasya. mahirap kumaway at panuoring lumiliit habang lumalayo ang bahay na nagsilbing tahanan niyo sa loob ng mahabang panahon :)
Naalis ng may-ari ang komentong ito.
TumugonBurahinhindi ko napansin nung una ngunit huli na
TumugonBurahinpareho pala tayo ng title ng tula
ako po'y pagpasensiyahan hindi ko kasi lagi binibisita
ngayon ko lang nakita sa sidebar ng saranggola
ako po si Semidoppel
magandang umaga semidoppel
Burahinalam ko nauna yung akda mo e.
kaya hindi ko na nilagyan ng gitling
yung akin. anw, goodluck sa atin
Nice! :)
TumugonBurahin